Assalamualaikum Warahmatullahi Wabarakatuh
Akhunaa Sheikh Ahmad Arif yang sedang belajar di London telah bertanya :
Salam, za'im aku ada soalan arab sikit nak tanya.
Adakah penggunaan daie yang selalu orang guna secara grammarnya salah?
Sebab 'caller' dalam arab ialah dainn (dia manqus kan). So kalau nak jadikan dia maarifah dia jadik ad-daie. So, kalau masyarakat patutnya refer caller sebagai daain ataupun duaat (callers) or ad-daie kalau refer pada definite caller. Bukan just simply daie.
Waalaikumussalam warahmatullahi wabarakatuh
1. Asal perkataannya ialah :
دعا او دعى او دعو
2. Menggunakan kaedah, isim manqus untuk isim faa'il ialah setiap isim mu'rab (معرب) yang akhirnya ya (ي) tetap, yang sebelumnya berbaris kasrah seperti
الدَّاعِى
(penyeru, pengajak)
(penyeru, pengajak)
المُنَادِى
(penyeru)
(penyeru)
3. Maka,
Isim manqus nakirah ialah : دَاعٍ
Isim manqus ma'rifah : الدَّاعِى
Isim manqus jamak : دُعَاةُ
Teori aku ialah : Dieorang sebut da'ie mungkin dalam bentuk isim ma'rifah dah cuma dihazafkan alif lam sebab tak menurut kebiasaan penutur nusantara seperti haakim yang kalau ikut Arab wajar disebut haakimun bagi nakirah atau al-hakim bagi ma'rifah. Teori kedua aku ialah dieorang mungkin waqafkan yang tanwin kasrah yang asalnya ada dua dengan buang satu kasrah, maka disebut i (ee) instead of in (een).
Kesimpulannya : Penyerapan bahasa Arab ke Melayu mempunyai kaedah tertentu dan apa yang disebut sebagai daie difahami paling kurang daripada sudut etos bahasa.
Adapun mengamalkan kaedah nahu asal Bahasa Arab adalah suatu yang terpuji kerana berkata ulama' lughah :
النَّحو في الكَلامِ
كَلْمِلْحِ فِي الطَعَامِ
Nahu di dalam Kalam,
Umpama garam di dalam makanan!
سبحان الله وبحمده، سبحان الله العظيم
سبحان الله والحمدلله ولا إله إلا الله والله أكبر
اللهم صل على سيدنا محمد وعلى آله وصحبه وسلم
No comments:
Post a Comment